Ouderverstoting

Het Verloren Kind

Hét overkoepelende kennisplein met uitgebreide informatie over oudervervreemding en ouderverstoting.

Het is onze missie om kinderen krachtig en zelfbewust op te laten groeien! En ouders, familie, vrienden, bekenden en alle professionals die bij het kind in scheiding betrokken zijn, in staat te stellen om het dreigend contactverlies met een ouder zo vroeg mogelijk te herkennen en erkennen zodat het kind wordt beschermd.

Inclusief een social media platform. Ben je hulpzoekende, slachtoffer, ervaringsdeskundig, professional? Het platform is er om elkaar te ontmoeten en kennis en ervaring te delen. Samen kom je verder!

Eén platform voor iedereen die betrokken is of betrokken wil zijn om met gedeelde kennis en ervaring oplossingen en nieuwe initiatieven mogelijk te maken. Er is een bittere noodzaak en urgentie dat het leed van kinderen en hun ouders wordt voorkomen! Het platform biedt ruimte om in besloten groepen gelijkgestemden te ontmoeten. Als ouder, als familie of vriend vind je erkenning en steun en ben je vrij om ervaringen uit te wisselen en kennis op te doen. En ben je een betrokken professional en wil je meer weten en in beslotenheid kennis en ervaring uitwisselen of overleggen? Zoek je verbinding met collega’s die ook in beweging zijn? Er is op het platform mogelijkheid om nog andere besloten groepen op te starten. Het belang is groot.

Theoretische overwegingen over PA

De literatuur over PA beschrijft verschillende dynamieken (voor een uitgebreid overzicht zie bijlage 1, Visiedocument).

• Een ouder kan bijvoorbeeld zonder dat hij of zij dat in de gaten heeft het beeld dat het kind heeft van de andere ouder zo zwart maken dat die daar geen contact meer mee wil hebben.

• Er wordt zoveel stress in het contact met elkaar ervaren dat het kind zelf kiest voor rust door voor één van de ouders te kiezen.

• Een ouder kan oprecht overtuigd zijn van onveiligheid voor het kind, ook zonder dat er een reëel risico voor het kind is.

• De meer ernstige vorm van PA bestaat uit een overtuigd weghouden van het kind bij de andere ouder met een bewust verzonnen beschuldiging van onveiligheid, of door het uitvergroten van incidenten die bijvoorbeeld het gevolg zijn van een gebrek aan sameweking tussen de ouders, hoge negatieve emoties [20], of een gebrek aan ervaring met de nieuwe leef en opvoedsituatie.

Uit onderzoek blijkt dat het heel moeilijk is om te bewizen dat een beschuldiging van verwaarlozing en mishandeling vals is, in de zin van: geuit met de kwade bedoeling de andere ouder te schaden en niet met de goede bedoeling het kind te beschermen [21]. De consequenties van een onterechte zorgmelding (vanuit overbezorgdheid), dan wel van een valse zorgmelding (vanuit kwade bedoelingen) kunnen heel groot zijn. Het kan tot gevolg hebben dat rechters op verkeerde gronden

oordelen dat de beschuldigde ouder therapie moet ondergaan vanwege de vermeende kindermishandeling, dat het gezag van die ouder wordt beëindigd of, wanneer de rechter strafrecht toepast, zelfs dat de ouder de gevangenis in moet [2123]. Het bewijzen van onschuld bij kindermishandeling is lastig, zeker als er geen (onpartijdige) getuigen zijn. Dat leidt ertoe dat het vrijspreken van de ouder bij onterechte zorgmeldingen vaak niet tot de mogelijkheden behoort;

eerder zal gesteld worden dat de mishandeling niet bewezen kan worden [21]. De beschuldigde ouder blijft daardoor getekend. 

Oudervervreemding vanuit een systemisch perspectief

Vanessa Maes (Klinisch psycholoog - psychotherapeut - trainer/supervisor/auteur)

Bij de term ‘ouderverstoting’ lijkt het om een éénzijdige actie te gaan, namelijk een kind verstoot een ouder. In zijn gedrag toont het kind verbaal en non-verbaal afwijzing voor één ouder. Onderliggend aan dit gedrag woedt echter een loyaliteitsconflict. Kinderen ervaren erg onaangename gevoelens die ze liever 'weg willen'. Ze gaan op zoek naar strategiën om te overleven en innerlijk weer wat rust te vinden. Door deze éénzijdige actie te beschrijven richt je de schrijnwerpers op wat de ene ouder overkomt als gevolg van gedrag van een kind (onder invloed van de andere ouder).

Deze visie omvat naar ons gevoel een te enge en éénzijdige kijk. Er is één ouder die slachtoffer is, één ouder die bewust of onbewust manipuleert en het kind dat hierop reageert. Deze éénzijdige kijk werkt polariserend en conflictverhogend. Er wordt één schuldige aangeduid wat mede impliceert dat één iemand behandeld of zelfs gestraft moet worden. 

Wij kijken naar oudervervreemding vanuit een systemisch perspectief. Elk lid van het voormalig gezin beïnvloedt wat er gebeurt, beïnvloedt de andere en beïnvloedt het conflict. Daarom vinden we dat alle leden van het gezin parallel aan mekaar ondersteuning nodig hebben om verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor het eigen gedrag en communicatie.